SŁOŃCE I JEJ KWIATY

LISTOCENZJA z rodziny magicznych #nierecenzji się wywodzi, choć niczym kot, własnymi ścieżkami chodzi. Rządzi się własnymi prawami, nie przejmując się powtórzeniami. Niekiedy interpunkcję olewa - opisuje, jak czuje, nie tak, jak trzeba. Jest zlepkiem myśli, spostrzeżeń, zachwytów, pocztówką z podróży do książkowych bytów.
Historia jej powstania prosta, mało znana: twórczością pierwszej Czarownicy zainspirowana. Z drugiej Czarownicy zaklęcia zrodzona; trzeciej Czarownicy w pełni poświęcona.
Czasem brak jej sensu, czasem trochę smęci; czasem zauroczy, niekiedy zniechęci.
Popada chwilami ze skrajności w skrajność, więc czytasz Przybyszu na własną odpowiedzialność! :)

"PARABATAI to przyjaciel, który wybrał sobie Ciebie na swojego najlepszego przyjaciela, który uczynił waszą przyjaźń czymś trwałym. Taki ktoś na pewno Cię lubi i z pewnością nigdy nie będzie chciał przestać się z Tobą przyjaźnić." (Parabatajka = spolszczony Parabatai)

 W dzisiejszej listocenzji o książce...

• złożonej z refleksji, kwiecistych wierszy i słonecznych rad 
• bez wulgaryzmów
• delikatnie intymną
• brutalnie prawdziwą
• poruszającą
• którą warto mieć w swojej kolekcji
• za którą dałabym 8/10 kwiatów
  
   
  
  Droga Parabatajko,
  przynoszę Ci dziś poezję
  pokrojoną na pięć części
  ułożoną w stos kartek
  ozdobioną rysunkiem
  tu i ówdzie.
  
  przynoszę Ci
  miłość
  i tęsknotę
  cierpienie
  i marzenia
  kobiecość
  i cielesność
  wymalowane tuszem.
  
  przynoszę Ci dziś
  jej rady
  odpowiedzi
  jej mądrości
  spostrzeżenia
  o ludziach
  o świecie
  o Niej o Mnie o Tobie
  o barierach
  o strachu
  Jej Moim Twoim.
  
  przynoszę Ci dziś słońce
  skryte w prostych słowach
  i kwiaty z ogrodu jej myśli.
  
  
  
  
  "to jak o sobie mówisz
  to jak się poniżasz
  umniejszasz
  to przemoc"
  
  
  Przynoszę Ci dziś poezję kapryśną, nowatorską, nieszablonową. Na jednej stronie budzącą podziw, na drugiej niechęć. W jednych wywołującą zachwyt, w innych zwątpienie. Poezję złożoną z wielu utworów tworzących spójną całość. Wielobarwną emocjonalnie i tematycznie; prostą, lecz niebanalną, bardzo współczesną.
  
  Słońce i jej kwiaty to tomik poezji nietypowej, zamkniętej w krótkich wierszach pełnych refleksji nad miłością, rozstaniem, radzeniem sobie ze stratą, dotykających kwestii aborcji, emigracji,samoakceptacji. Autorka z prostych słów utkała utwory pełne melancholii, dające do myślenia, które dopełnia sugestywnymi rysunkami.
  Jest to rodzaj poezji, w którą trzeba się naprawdę wczuć i zagłębić, a nie przeczytać ot tak, na szybko. Niektóre wiersze poczułam w pełni, inne po prostu mi się spodobały, jeszcze inne spłynęły po mnie i poszły w zapomnienie.
  
  
  "ironia samotności
  polega na tym że czujemy ją wszyscy
  jednocześnie"
  
  Słońce i jej kwiaty to moje pierwsze spotkanie z twórczością Rupi Kaur i takim rodzajem poezji, ale na pewno nie ostatnie. Czuję lekki zachwyt, kilka utworów wyryło mi się już w pamięci i z pewnością nie raz jeszcze otworzę ten tomik, bo dla mnie jest małą skarbnicą mądrości.
  Myślę, że każdy znajdzie w tym barwnym zbiorze wierszy coś dla siebie. Moim zdaniem warto poznać taki odcień poezji.
  
  
  
  
  "mam nadzieję że w dniu
  w którym będziesz miała wszystko
  nie zapomnisz czasów kiedy nie miałaś nic"

Twoja P.

Za piękne chwile refleksji z poezją dziękuję wydawnictwu
OTWARTE