Książkowe Zacisze
Witaj na blogu drogi czytelniku. Jeżeli jesteś tu nowy, to chcielibyśmy żebyś został z nami na dłużej.

DAWCA


Idealne społeczeństwo, w którym nie ma miejsca na konflikty, bezrobocie, czy niesprawiedliwość. Nikt nie zadaje tu pytań, nikt sam nie dokonuje wyboru.
Wszyscy są tacy sami.
Jonasz na ceremonii dwunastolatków dowiaduje się, że został wybrany. Ma rozpocząć szkolenie u tajemniczego Dawcy, który pomoże mu stać się nowym Odbiorcą Pamięci. Chłopiec dowiaduje się prawdy o otaczającym go świecie, zaczyna dostrzegać jego prawdziwe barwy i musi podjąć decyzje, których skutków nie sposób przewidzieć…

Tematyka:
społeczeństwo podporządkowane władzom; brak miłości; świat bez kolorów; wspomnienia; przeciwstawianie się narzucanemu stylowi życia; walka o uczucia
Fabuła:
nudna; irytująca; przeciętna
Brutalne sceny:
brak
Sceny erotyczne: brak
Wulgaryzmy:
brak
Ryzyko występowania łez:
brak
Czy warto mieć ją na półce:
nie

Opis, okładka, recenzje, a nawet cena – wszystko to przemawiało na korzyść „Dawcy”. Niestety, wnętrze mnie zawiodło…

Już po kilku stronach mogłam stwierdzić, że ta książka mnie nie zachwyci. Niby zapowiadało się dobrze, a jednak coś w stylu pisania, powiedziało mi, że nie znajdę tu tego, czego szukam.
 Choć to książka o świecie wypranym z emocji, myślę, że wcale nie musiała być aż tak nijaka. W pewnym sensie  autorka doskonale uchwyciła ten klimat społeczeństwa, które nie ma własnego zdania i niczym robot, wykonuje wszystkie polecenia narzucone z góry, ale z drugiej strony, przez to książka stała się dla mnie bardzo nużąca.

Wyjątkowo irytowali mnie występujący tu bohaterowie. Lois Lowry stworzyła postacie tak przeciętne i nudne, że rzeczywiście można sobie z łatwością wyobrazić ten bezbarwny świat, w którym żyją, lecz ich przemyślenia i dialogi, mnie osobiście tylko zniechęcały do dalszego czytania. Jednocześnie mam świadomość, że  prawdopodobnie właśnie taki efekt był zamierzony, bohaterowie mieli być tacy irytujący, a czytelnik miał odczuwać niechęć do przedstawionej w książce rzeczywistości. Mimo wszystko nie potrafię się tym zachwycić i mam wrażenie, że „Dawca” jest taką niedoszlifowaną historią, której brakuje tego „czegoś”. Nawet, kiedy Jonasz rozpoczął szkolenie i jego życie zaczęło się zmieniać, moje nastawienie nadal pozostawało takie samo. Bardzo chciałam dostrzec w tej książce kolory, ale nie udało mi się to i odetchnęłam z ulgą, kiedy wreszcie ją skończyłam. Tyle na ten temat.

Długo myślałam nad swoją opinią, rozważając wszystkie wady i zalety tej historii, stwierdzam jednak, że jestem na nie. Wynudziłam się czytając „Dawcę” i myślę, że mogłam zdecydowanie lepiej zainwestować te 8 złotych. Nic nowego, nie polecam.

„Nie ból jest najgorszy w posiadaniu wspomnień, ale samotność.
Wspomnieniami trzeba się dzielić.”


Ocena Pauliny: 4,5/10

                                                                                                                      Paulina

1 komentarz:

  1. O kurde, takiej recenzji to się nie spodziewałam! Myślałam, że jest lepsiejsza z tego co już gdzieś tam o niej czytałam. :( Teraz to już się raczej na nią nie skuszę.

    Pozdrawiam cieplutko!

    OdpowiedzUsuń