LALECZKI

 

LISTOCENZJA z rodziny magicznych #nierecenzji się wywodzi, choć niczym kot, własnymi ścieżkami chodzi. Rządzi się własnymi prawami, nie przejmując się powtórzeniami. Niekiedy interpunkcję olewa - opisuje, jak czuje, nie tak, jak trzeba. Jest zlepkiem myśli, spostrzeżeń, zachwytów, pocztówką z podróży do książkowych bytów.
Historia jej powstania prosta, mało znana: twórczością pierwszej Czarownicy zainspirowana. Z drugiej Czarownicy zaklęcia zrodzona; trzeciej Czarownicy w pełni poświęcona.
Czasem brak jej sensu, czasem trochę smęci; czasem zauroczy, niekiedy zniechęci.
Popada chwilami ze skrajności w skrajność, więc czytasz Przybyszu na własną odpowiedzialność! :)
"PARABATAI to przyjaciel, który wybrał sobie Ciebie na swojego najlepszego przyjaciela, który uczynił waszą przyjaźń czymś trwałym. Taki ktoś na pewno Cię lubi i z pewnością nigdy nie będzie chciał przestać się z Tobą przyjaźnić." (Parabatajka = spolszczony Parabatai)

 W dzisiejszej listocenzji o książce...

• niepokojącej, intrygującej, innej niż się spodziewasz
• z nielicznymi wulgaryzmami
• pozbawionej scen erotycznych
• ze scenami brutalnymi
• bez ryzyka łez 
• bez której Twoja biblioteczka jakoś da sobie radę
• w skali laleczkowej 6/10
  
  
  
  Droga Parabatajko,

zapraszam Cię na herbatkę i ciasteczka w towarzystwie "przeuroczych" Laleczek, które, jakby to ująć...
ZROBIŁY MNIE W KONIA.
I to po całości!

Dym nie zdążył jeszcze dobrze opaść, żałoba wciąż wisiała w powietrzu, gdy tymczasem miasteczko zaczęły nawiedzać laleczki. Niegroźna zabawka znaleziona na progu, nabiera zupełnie nowego znaczenia, gdy łudząco przypomina twoje dziecko, czyż nie?
Policja załamuje ręce, wśród mieszkańców wybucha panika, a tropem pedofila rusza młoda dziewczyna, marząca o tym, by zostać dziennikarką i wyrwać się wreszcie z dziury, w której przyszło jej żyć. Musi jednak pamiętać, że niewygodne pytania mogą być bardzo, ale to bardzo niebezpieczne...

Miały być upiorne laleczki, grasujący w mieście pedofil, historia mrożąca krew w żyłach... A wyszło jak wyszło.
Ta powieść z pewnością zwiedzie niejednego poszukiwacza grozy.

Nie tego się spodziewałam.
Opis książki daje mylne wyobrażenie o fabule i chyba właśnie dlatego przeżyłam lekki zawód i zniechęcenie, kiedy okazało się, że na mnóstwo akcji nie ma co liczyć. Owszem, w książce coś tam się dzieje, ale historia dotyczy bardziej życia młodej, początkującej dziennikarki, niż sprawy tajemniczych lalek.

Z pewnością warto zwrócić uwagę na postacie wykreowane przez autorkę. Bohaterowie są bowiem dość mocno popaprani i to, co wyprawiają ze swoim życiem skłania do głębszej refleksji. Ich poplątane losy uświadamiają, że często to my sami, na własne życzenie, dokładamy sobie trosk i zmartwień. Przerażająca jest to, jak człowiek potrafi skomplikować sobie życie, przy okazji krzywdząc też innych.

Laleczki to powieść wciągająca, ale niezbyt trzymająca w napięciu. Po przeczytaniu ostatniego rozdziału nie wiedziałam czy się śmiać, czy płakać... W pewnym sensie książka mnie zaskoczyła i przyznaję, że dałam się zwieść fabule, niczym naiwne dziecko.
Nie jestem w pełni usatysfakcjonowana, czuję się trochę oszukana, ale mimo wszystko polecam. Jeśli nie postawisz jej za wysoko poprzeczki, to zabawa z Laleczkami może się okazać ciekawym doświadczeniem...
To co, odważysz się?

"Dzień, w którym zrezygnujesz z marzeń,
będzie dniem, w którym zrezygnujesz z siebie"

 

 Twoja P.

Za laleczkowe zaskoczenie dziękuję wydawnictwu
HarperCollins Polska