Książkowe Zacisze: NAONDEL. KRONIKI CZERWONEGO KLASZTORU

LISTOCENZJA z rodziny magicznych #nierecenzji się wywodzi, choć niczym kot, własnymi ścieżkami chodzi. Rządzi się własnymi prawami, nie przejmując się powtórzeniami. Niekiedy interpunkcję olewa - opisuje, jak czuje, nie tak, jak trzeba. Jest zlepkiem myśli, spostrzeżeń, zachwytów, pocztówką z podróży do książkowych bytów.
Historia jej powstania prosta, mało znana: twórczością pierwszej Czarownicy zainspirowana. Z drugiej Czarownicy zaklęcia zrodzona; trzeciej Czarownicy w pełni poświęcona.
Czasem brak jej sensu, czasem trochę smęci; czasem zauroczy, niekiedy zniechęci.
Popada chwilami ze skrajności w skrajność, więc czytasz Przybyszu na własną odpowiedzialność! :)

"PARABATAI to przyjaciel, który wybrał sobie Ciebie na swojego najlepszego przyjaciela, który uczynił waszą przyjaźń czymś trwałym. Taki ktoś na pewno Cię lubi i z pewnością nigdy nie będzie chciał przestać się z Tobą przyjaźnić." (Parabatajka = spolszczony Parabatai)

W dzisiejszej listocenzji o książce...

poruszającej, niełatwej, kobiecej
raczej bez wulgaryzmów
raczej bez scen erotycznych
ze scenami brutalnymi
przy której możesz się wzruszyć
którą warto mieć w swojej biblioteczce
w skali piękna: 7,5/10

Droga Parabatajko,

pamiętasz, jak całkiem niedawno wysłałam po Ciebie wspaniały okręt o białych żaglach, byś mogła odwiedzić tajemną wyspę Menos? Wypatrywałam Cię ze skalistego zbocza, wychodziłam na brzeg, liczyłam przypływy.
Lecz nie przybyłaś...
Może mój list do Ciebie nie dotarł, może byłaś zbyt zajęta. To nic - mówi się trudno i płynie się dalej! Dziś wysyłam po Ciebie nową, piękną łódź, a w niej stos zapisków, które, mam nadzieję, przekonają Cię, iż warto wyruszyć w tę podróż.

Magiczne źródło - od niego wszystko się zaczęło.
Szaleńcza miłość - to ona okazała się ich zgubą.
Nieopatrznie zdradzony sekret i pradawna moc, w chciwych, męskich rękach.
A potem coraz więcej ran, ofiar i śmierci, coraz więcej cierpienia i bólu.
Coraz więcej...

"Na pustyni wszystko było wspólne: kwiaty, rośliny i zwierzęta, nikt nic nie posiadał. Braliśmy to, czego potrzebowaliśmy i nieśliśmy ze sobą nasze narzędzia oraz sprzęt, nic więcej. Tutaj mój pan jest właścicielem wszystkiego co wokół mnie. Posiada też mnie."

W Naondel znajdziesz historie kobiecymi rękami spisane; historie przepełnione strachem, zwątpieniem, brutalnym bezprawiem. To niecodzienny zbiór opowieści z życia pierwszych mieszkanek wyspy Menos, założycielek mitycznego Czerwonego Klasztoru.

Książka jest smutna, niełatwa, poruszająca. Obrazuje życie kobiet pozbawionych prawa głosu, sprowadzonych do roli męskiej zabawki - rzeczy, którą można wziąć, gdy ma się taki kaprys. Jest w niej mnóstwo okrucieństwa, ale również mnóstwo siły i odwagi. Powieść ukazuje potęgę kobiecej społeczności, zjednoczonej w walce o własne szczęście, gotowej na najwyższe poświęcenie w imię wolności.

Naondel to łódź, która poniesie Cię na szerokie morza refleksji, być może wyciskając przy tym niejedną łzę.
Chodź akcja rozgrywa się w odległej krainie fikcji, fabuła nie jest zupełnie odrealniona, a wręcz przerażająco przypomina obecną sytuację kobiet w niektórych zakątkach świata...
Kontynuacja Kronik Czerwonego Klasztoru jest lepsza, jeszcze bardziej nasycona emocjami, niż pierwsza część i wysoko stawia poprzeczkę kolejnej książce autorki. Zarówno Maresi, jak i Naondel wyróżniają się niebanalnym stylem, łączącym w sobie mrok i delikatność, z dodatkiem dzikiej magii.
Ta trylogia ma wyraźnie feministyczny wydźwięk, ale sądzę, iż każda kobieta, bez względu na przekonania, powinna ją przeczytać. Drugi tom nie zawiera wielkich spojlerów, więc moim zdaniem możesz zacząć tę przygodę od dowolnej części.

Otulona morską bryzą, wciąż czekam na Ciebie, wypatrując łodzi. Mam cichą nadzieję, że tym razem przyjmiesz moje zaproszenie, na przekór powiedzeniu, że do trzech razy sztuka. Nie pożałujesz, obiecuję.

"To dziwne jak silna jest wola życia. Nawet jeśli człowiek chce umrzeć, ciało walczy o to, żeby dalej oddychać, jeść, spać. Kochać? Nie wiem, nigdy nie kochałam. Ale moje ciało nie słuchało, kiedy chciałam umrzeć."