(NIE)ZWYCZAJNA

 

LISTOCENZJA z rodziny magicznych #nierecenzji się wywodzi, choć niczym kot, własnymi ścieżkami chodzi. Rządzi się własnymi prawami, nie przejmując się powtórzeniami. Niekiedy interpunkcję olewa - opisuje, jak czuje, nie tak, jak trzeba. Jest zlepkiem myśli, spostrzeżeń, zachwytów, pocztówką z podróży do książkowych bytów.
Historia jej powstania prosta, mało znana: twórczością pierwszej Czarownicy zainspirowana. Z drugiej Czarownicy zaklęcia zrodzona; trzeciej Czarownicy w pełni poświęcona.
Czasem brak jej sensu, czasem trochę smęci; czasem zauroczy, niekiedy zniechęci.
Popada chwilami ze skrajności w skrajność, więc czytasz Przybyszu na własną odpowiedzialność! :)

"PARABATAI to przyjaciel, który wybrał sobie Ciebie na swojego najlepszego przyjaciela, który uczynił waszą przyjaźń czymś trwałym. Taki ktoś na pewno Cię lubi i z pewnością nigdy nie będzie chciał przestać się z Tobą przyjaźnić." (Parabatajka = spolszczony Parabatai)

 W dzisiejszej listocenzji o książce...

• lekkiej, schematycznej, bez szału
• raczej bez wulgaryzmów
• bez scen erotycznych
• bez scen brutalnych
• bez ryzyka łez 
• bez której Twoja biblioteczka da sobie radę
• dla mnie słabe 5/10
  
  
  Droga Parabatajko,

 
chyba się starzeję...
Zamarzyło mi się znów, na chwilę, wrócić do młodzieżowych romansideł, lecz zaledwie po kilku stronach jednego takiego romansidła, musiałam sobie zadać pytanie: "czego ty tu stary człowieku szukasz?!".


Tym razem wplątałam się w romans między królem a kometą - Tobias King, Comet Caldwell, żeby była jasność - i wyszłam z tego bez korony, ale za to kosmicznie znudzona.
Historia jakich wiele: nieśmiała ona, przebojowy on, miłość wisi w powietrzu. Byłam wprawdzie przygotowana na książkę niższych lotów, bo opis nie obiecywał nie wiadomo czego, jednak liczyłam na coś odrobinę lepszego. 

"Byłoby super, gdybyś w tym roku wyszła z tej swojej skorupy.
Ludzie nie mają pojęcia, jaka jesteś fajna."

 

Teoretycznie wszystko gra: nie za słodko, nie za gorzko, przekaz taki, że trzeba być sobą i nie można zamykać się na cały świat. Trochę o problemach rodzinnych, trochę o złym towarzystwie, trochę o pasji, która pomaga przetrwać. Główna bohaterka to książkoholiczka i poetka, więc niby powinnyśmy znaleźć wspólny język. Niestety, coś poszło nie tak.

Bohaterowie są w porządku, ale nic poza tym. Za bardzo nijacy, za mało wyraziści, w pamięci na długo nie zostaną. Fabuła to powielanie schematów i absolutnie nic nowego. Niby zjadliwe to, ale jednocześnie jakieś takie mdłe i rozmemłane, że drugi raz nie chciałabym tego degustować.
Nie ukrywam, było trochę infantylnie, chociaż momentami miałam wrażenie, że to raczej kwestia tłumaczenia i może, ale tylko może, w oryginale brzmiało to lepiej.

(Nie)zwyczajna okazała się książką zwyczajnie... taką sobie. Czyta się błyskawicznie i błyskawicznie zapomina. Nie namawiam Cię do sięgnięcia po nią, bo jest wiele dużo lepszych, lekkich tytułów, w sam raz na lato.

"Chciałbym, żeby dręczycieli można było pokonać tęczą i gównem jednorożców."

 

 

 

Twoja P.

 

 Za książkę dziękuję wydawnictwu 

EDIPRESSE KSIĄŻKI