Cienie ziemi

Mimo komplikacji i strat, uczestnicy misji wreszcie docierają na nową planetę. Komory kriogeniczne zostają w końcu otwarte, a odmrożeni specjaliści z Sol-Ziemi przejmują dowodzenie. Upragniona planeta okazuje się jednak pełna niebezpieczeństw i kolejnych zagadek. Starszy, zaczyna się zastanawiać, czy byli przywódcy „Błogosławionego” nie mieli racji i czy przypadkiem nie popełnił największego błędu, który może kosztować wszystkich życie… Co lub kto czyha na nowoprzybyłych? Kim są prawdziwe potwory?

Tematyka: nowy, nieznany świat; niebezpieczeństwo; walka o przetrwanie; poświęcenie; śmierć
Fabuła: nieprzewidywalna; wciągająca
Brutalne sceny: występują
Sceny erotyczne: raczej brak
Wulgaryzmy: chyba nie
Ryzyko występowania łez: brak
Czy warto mieć ją na półce: raczej tak

No i wylądowaliśmy.

Życie pośród metalowych ścian to już przeszłość.

Nowy świat przyniósł nowe możliwości, szanse i… niebezpieczeństwa. Planeta od progu wita uczestników niezbyt przychylnie, a im lepiej ją poznają, tym bardziej zaczyna ich przerażać. Powiem szczerze, że ten strach odrobinę wychodzi poza papierowe kartki, tak, że czytelnik ma okazję poczuć niepokój, towarzyszący bohaterom. Chociaż pozornie wszystko powinno być już jasne, to w tej części również nie brak zagadek, tajemnic i dodatkowo nigdy nie wiadomo, co zaraz wyskoczy zza drzewa. Wizja planety, na której niewinnie wyglądający kwiatek może okazać się mordercą, bardzo mi się spodobała i cieszę się, że bohaterom wreszcie udało się opuścić statek, bo po dwóch częściach na „Błogosławionym” powoli zaczynało się robić duszno i ciasno.

W tej książce autorka delikatnie naprowadza czytelnika na właściwą ścieżkę, która stanowi rozwiązanie wszystkich sekretów, ale mimo to historia jest zaskakująca i niektórych momentów nie sposób przewidzieć (przynajmniej ja nie dałam rady).

W „Cieniach ziemi” śmierć rozgościła się na dobre i kilku ważnych bohaterów nie zdążyło umknąć spod kosy. Jednak mną tak poważnie wstrząsnęło odejście jednej osoby, która, choć nieszczególnie przeze mnie lubiana, moim zdaniem nie zasłużyła na tak okrutny koniec. To był chyba najsmutniejszy moment w tej części i chociaż nie wystąpiły łzy, to jednak zrobiło się jakoś pusto… (wiem, że strasznie kręcę, ale nie mogę podać więcej szczegółów, żeby przyszli czytelnicy też mieli „niespodziankę”). Ten przykład w pewnym sensie pokazuje, że każdego prędzej czy później dosięgnie ta słynna sprawiedliwość, tylko pozostaje pytanie, czy faktycznie śmierć za śmierć to dobre rozwiązanie?

Od początku śledziłam losy bohaterów z zainteresowaniem, ale od tej części nie mogłam się wprost oderwać i uważam, że była najlepsza ze wszystkich. Chociaż w głowie miałam różne scenariusze zakończenia, to takie rozwiązanie, jakie przedstawiła autorka, w zupełności mi odpowiada. Były momenty niepewności, strachu, ale też radości i finał mnie nie zawiódł.

Kończąc tę kosmiczną przygodę pomyślałam, że historia opisana przez autorkę tak naprawdę była niesamowicie smutna. Jest w niej pełno przemocy, śmierci, tęsknoty, a los z pewnością nie oszczędza bohaterów, cały czas rzucając im pod nogi nowe kłody. Polubiłam niektóre osoby z książki i szkoda było mi się z nimi rozstawać, a to chyba znak, że historia była dobra.

Moim zdaniem „Cienie ziemi” to idealne zwieńczenie serii, dlatego zachęcam do przeczytania!

Ocena Pauliny: 8/10

PODSUMOWANIE

Uznałam, że robienie oddzielnego podsumowania trylogii W OTCHŁANI nie ma sensu, ponieważ wydaje mi się, że każdą książkę opisałam wystarczająco i nie wiem, co mogłabym jeszcze dodać, żeby zachęcić do jej przeczytania, unikając jednocześnie spojlerów. Kto śledził moje opinie na temat poszczególnych części, wie, że ta seria mi się podobała i z każdym kolejnym tomem moja ocena nieco rosła.

Trzy powody, dla których warto sięgnąć po te książki?

• Bo to kosmiczna dystopia, inna niż wszystkie.
• Historia jest pełna zagadek i tajemnic, których odkrycie zaskakuje, paraliżuje i wbija w fotel (czy na czym tam czytelnik siedzi).
• Nie jest to głupiutka fantastyka bez sensu, ale skłaniająca do refleksji opowieść o dążeniu do celu, tęsknocie, poświęceniu, śmierci.

Mnie ta trylogia jak najbardziej przekonała i spędziłam niesamowite chwile w towarzystwie jej bohaterów. Nie była aż tak fenomenalna, żebym mogła zaliczy ją do moich ulubionych, ale z pewnością chciałabym, żeby w niedalekiej przyszłości dumnie stanęła na mojej półce. Brawa dla Beth Revis za stworzenie tak wspaniałej historii! Jeśli tylko będziecie mieli okazję, to koniecznie przeczytajcie tę trylogię! :)

Paulina