MOJA JANE EYRE

 

LISTOCENZJA z rodziny magicznych #nierecenzji się wywodzi, choć niczym kot, własnymi ścieżkami chodzi. Rządzi się własnymi prawami, nie przejmując się powtórzeniami. Niekiedy interpunkcję olewa - opisuje, jak czuje, nie tak, jak trzeba. Jest zlepkiem myśli, spostrzeżeń, zachwytów, pocztówką z podróży do książkowych bytów.
Historia jej powstania prosta, mało znana: twórczością pierwszej Czarownicy zainspirowana. Z drugiej Czarownicy zaklęcia zrodzona; trzeciej Czarownicy w pełni poświęcona.
Czasem brak jej sensu, czasem trochę smęci; czasem zauroczy, niekiedy zniechęci.
Popada chwilami ze skrajności w skrajność, więc czytasz Przybyszu na własną odpowiedzialność! :)

"PARABATAI to przyjaciel, który wybrał sobie Ciebie na swojego najlepszego przyjaciela, który uczynił waszą przyjaźń czymś trwałym. Taki ktoś na pewno Cię lubi i z pewnością nigdy nie będzie chciał przestać się z Tobą przyjaźnić." (Parabatajka = spolszczony Parabatai

W dzisiejszej listocenzji o książce...

• w której straszą duchy, grasują mordercy, mieszają się zeznania 
• bez wulgaryzmów 
• pozbawionej scen erotycznych 
• raczej bez scen brutalnych 
• bez ryzyka łez 
• bez której Twoja biblioteczka da sobie radę 
• którą poleca 6,5/10 zjaw
  
  
  
  
  Droga Parabatajko,

klasykę znać należy, zaprawdę powiadam Ci!

Bo jak się nie zna, to potem przychodzi takie zwariowane trio pisarek, uzbrojone po zęby w pióra, i normalnie, legalnie, czarno na białym rewolucjonizuje starą historię, przepoczwarza w zupełnie nową, a wszystko to oczywiście w imię humoru i głupawki! A jak jesteś taką ignorantką, jak ja, klasyki nie znasz, to potem siedzisz sieroto i nie wiesz, jak to naprawdę z tą Jane Eyre było...

A różnie być mogło!

Bo, że była sierotą, to Ci powiedzą. Że biedna, jak mysz kościelna, to też się dowiesz. Że w jakimś Thornfield Hall za guwernantkę robi, może i zdradzą. 

Ale, że duchy widzi... Kto to słyszał?!
Jakiegoś pana Rochestera kocha... A któż to taki?!
Że ją jakieś tajemne stowarzyszenie werbuje... Czy to jaka sekta?!

O kurza melodia! A co tu robi Charlotte Brontë?!!!

"- Szkoda strzępić ryja na tego obszczymura! - ryknęła zjawa. - Pijaczyna! - Zatoczyła obszerny gest ramionami, wzbudzając powiew lodowatego wiatru i zrzucając zegar ze ściany. - Menel i degenerat!"

Ladyjanistki znowu w akcji!

Znowu mącą w historii, zmieniają fakty, żonglują losami bohaterów i bawią się przy tym w najlepsze. A Ty człowieku czytasz i podziwiasz, jak dobrze im to wszystko wychodzi!

Moja Jane Eyre to siedlisko duchów takich i owakich, morderców wszelakich i przygód, o jakich Ci się nie śniło. Historia powiewa lekkością, choć nie mogę powiedzieć, że jest zupełnie beztroska. Bohaterów znajdziesz tu przeróżnych: zwyczajnych i zupełnie niezwykłych, przesymapatycznych i takich skazanych na znielubienie.

W miłość się tu zaplączesz, a i przyjaźni z pewnością nie przeoczysz, dowiesz się o czym szepczą duchy i młode uczennice. Zdarzyć się mogą chwile znużenia, ale warto jednak przytrzymać opadające powieki i zabrnąć aż do samego końca tej jakże niebanalnej opowieści.

Moja Jane Eyre jest przyjemna w odbiorze i da się lubić, lecz zabrakło mi w niej takiej porządnej porcji humoru, którą znalazłam w Mojej Lady Jane. Książki pochodzą z jednej serii, ale spokojnie można je czytać wbrew kolejności, bo są to zupełnie odrębne historie.

Cóż ja Ci jeszcze rzec mogę?
Klasykę znać należy!
Taką klasycznie klasyczną, ale i taką wzbogaconą i zmiksowaną również!

 

"Wolę mieć pogodę w sercu, niż nosić się godnie."

Twoja P. 

  Za możliwość poznania niecodziennych losów Jane Eyre dziękuję portalowi